In memoriam Jan Bakker
Schiedam 6 februari 1937 – Harmelen 16 februari 2017
Vorige week hebben we afscheid genomen van Jan Bakker; een markant persoon, die trots was op zijn mooie dorp Harmelen.
Mede door zijn vrouw Toos, werd hij de drijvende kracht achter de vele burgeracties die er in Harmelen gevoerd zijn. Zo raakte hij betrokken bij toen nog Lijst 4 nu Inwonersbelangen.
Vele jaren was hij voorzitter en zo de stuwende kracht, communicatie adviseur, strateeg. Zijn lijfspreuk was “Niet het vergroten van macht maar het verkleinen van de onmacht”. Jan heeft vanuit die betrokkenheid vele acties opgezet.
Een paar voorbeelden:
- de gele spandoeken die bij de ondernemers opgehangen werden om Harmelen zelfstandig te houden,
- de strijd tegen de komst van 120 hectare glastuinbouw naar Harmelen,
- de tolportalen die zouden moeten komen tussen Woerden en Harmelen om rekeningrijden mogelijk te maken,
- de strijd tegen de komst van 8 hoger als de dom in Utrecht te plaatsen windmolens langs de A12.
Jan was altijd bezig om tegen besluiten daar waar onder de inwoners geen draagvlak voor was in actie te komen of daar waar bewoners onrecht werd aangedaan in de pen te klimmen. Op basis van een stevige inhoudelijke onderbouwing ging hij dan de strijd aan. Als het moest tot aan de raad van state.
Veel bereikt door acties
Vele acties zijn mede door zijn inbreng tot een positief einde gebracht. Daar was hij trots op. Maar Jan was er ook voor de mensen die tegen de onbegrijpelijke taal van de overheid op liepen. Jan hielp deze mensen met het schijven van heldere en begrijpelijk brieven. Veel tijd heeft hij gegeven om te zorgen dat ondeugdelijke OZB aanslagen aangepakt werden. En ja hij organiseerde een onderzoek huis aan huis over wat inwoners belangrijk vonden in hun gemeente omdat de gemeente zelf geen kerntakendiscussie wilde houden. Jan was geen man van uiterlijk vertoon maar hij was eerlijk, oprecht en integer. Jan schreef zelf
“ Zolang je nog in de herinnering van mensen bent, ben je nog niet echt dood. Dus zo gemakkelijk kom je niet van me af. Mensen ik ga nu maar”
Hij was onze erevoorzitter en ook wij zijn nog niet van hem af.